چكيده

توسعه يافتگي هدفي است كه هر كشوري براي رسيدن به آن تلاش مي كند. ارزش هاي اساسي توسعه پايدار را باید در ارتقاي كيفيت زندگي يعني توانمند سازي مردان و زنان جست وجو كرد. از مواردي كه توسعه يافتگي را تحت تاثير قرار مي دهد امكان دسترسي زنان همانند مردان به فرصت هاي برابر ،كسب امنيت اقتصادي و رفع فقر از آنان است. اين مسئله براي زنان سرپرست خانوار (زنان مطلقه ، فوت همسر و….) محسوس تر است . اين پژوهش توصیفی با هدف مقایسه رضايت از زندگي و خودكارآمدي عمومي زنان مطلقه و فوت همسر کمیته امداد امام خمینی (ره) شهرستان قرچک انجام شده و با توجّه به ماهیت، علی – مقایسه ای است . جامعه آماری اين پژوهش ۱۳۶ نفر می باشد که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه ۱۰۰نفری از مددجويان كميته امداد (۵۰ نفر زنان مطلقه ، ۵۰ نفر زنان فوت همسر) با روش تصادفي ساده ، انتخاب و به وسيله پرسشنامه رضايت از زندگي فيليپ كارتر و خودكا رآمدي عمومي شوارتز و جروسلم  ارزيابي شدند و اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماري t مستقل و ضریب همبستگي پيرسون  تجزيه و تحليل شد. یافته ای پژوهش حاکی از آن است كه رضايت از زندگي زنان مطلقه بیشتر از زنان فوت همسر است و با افزایش رضايت از زندگي هر دو گروه ، خودكار آمدي عمومي آن ها نيز افزايش مي يابد و بین رضایت از زندگی ، خودکارآمدی عمومی و مدت نبود همسر ، رابطه ی مثبت و معناداری وجود ندارد. همچنین بین سن ازدواج  و خودکارآمدی عمومی زنان مطلقه و فوت همسر ، رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد، امّا بین سن ازدواج  و رضایت از زندگی زنان مطلقه و فوت همسر ، رابطه ی مثبت و معناداری وجود ندارد.

واژگان كليدي: رضايت از زندگي ، خودكارآمدي عمومي ، زنان مطلقه ، زنان فوت همسر.