چکیده
تظاهر اصلی اختلال شخصیت وسواسی جبری، اشتغال ذهنی با نظم و ترتیب، خودپنداره و کنترل و تنظیم ذهنی بین فردی است که به بهای از دست دادن انعطاف پذیری، سعه‌ی صدر و کارایی بین فردی تمام می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر خودپنداره و خودتظیمی افراد دارای ویژگی های شخصیتی وسواسی_جبری بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه افراد دارای ویژگی های بالینی شخصيت وسواسي_ جبري شهرستان بابل در سال 1396 بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 24 نفر تعیین گردید که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (آزمایش 12 نفر/ کنترل 12 نفر). ابزارگرد آوری دادها، پرسشنامه خودپنداره راجرز (1951) و خودتنظیمی مارس (1990) بود. جهت تجزيه و تحليل دادهها از آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از بسته نرم افزاري SPSSنسخه 20 و از آزمون تحليل کوواريانس چند متغیره؛ مانکووا (MANCOVA) استفاده شد. نتايج حاکی از تأثیر معنادار درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودپندار و خودتنظمی افراد با ویژگیهای شخصیتی وسواسی-جبری بود.
کلید واژه: درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي، خودپنداره، خودتنظیمی، شخصیتی وسواسی_جبری.