هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین موانع عمده در مسیر توسعه آموزش حل مسئله با مهارت‌های تدریس معلمان شاغل در مدارس ابتدایی پسرانه دوره دوم شهرستان ایرانشهر (مطالعه موردی، بررسی نقش موانع فردی) بود. روش اجرای آن توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری پژوهش 650 نفر از معلمان مقطع ابتدایی شهرستان ایرانشهر بود که از این تعداد 242 نفر با استفاده از فرمول کرجسی و مورگان به‌عنوان نمونه تعیین شدند. برای تعیین نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته بود که روایی پرسشنامه با استفاده از شاخص نسبت روایی محتوایی (CVR) محاسبه شد. برای تعیین پایایی از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار آن 89/0 به دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین عوامل فردی از موانع توسعه آموزش حل مسئله در دانش‌آموزان و مهارت‌های تدریس معلمان شاغل در مدارس ابتدایی پسرانه دوره دوم شهرستان ایرانشهر، رابطه وجود دارد.
واژگان كليدي: موانع، آموزش حل مسئله، مهارت‌های تدریس، معلمان.