چکیده
اختلال بیشفعالی/ نقص توجه، اختلالی عصبی-رشدی است که با نقص تحولی در توجه مستمر، کنترل تکانه و نقص در فعالیت حرکتی در پاسخ به نیازهای موقعیتی مشخص می‌شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی بر کنترل خشم مادران دارای دانشآموز مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دبستان انجام شده است. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی میباشد که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه مادران دانشآموزان دختر و پسر با اختلال بیش فعالی / نقص توجه مقطع دبستان در سال تحصیلی 96-1395 شهر کرج بود که تعداد 138 نفر از بین مناطق این شهر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونهگیری به صورت در دسترس بود که از میان 4 مرکز اختلالات یادگیری،2 مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد. از میان 2 مرکز 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شد و به دو گروه کنترل و آزمایش که هرکدام شامل 15 نفر بود به صورت تصادفی تخصیص یافتند. ابزار پژوهش مقیاسهای ارزشیابی معلم از کودکان (فرم B2 راتر) و پرسشنامه خشم نواکو بود. داده‌ها با استفاده از روش شاپیرویلک و تحلیل کواریانس تکمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که، گروه درمانی مادران دانشآموزان مبتلا به بیشفعالی / نقص توجه باعث کاهش خشم (0001/0P=)، کاهش رفتار پرخاشگرانه (018/0P=)، کاهش احساس پرخاشگرانه (05/0P=) وکاهش افکار پرخاشگرانه آنان گردید (007/0P=). براساس یافتههای پژوهش میتوان اظهار داشت که مشورت گروهی با مادران دارای دانشآموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه منجر به کنترل خشم مادران و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شده است.
واژگان کلیدی: گروه درمانی، کنترل خشم، پیشرفت تحصیلی، مادران دارای دانشآموز مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه.